Styttist í stóra daginn

Litla barnið mitt verður sex ára á morgun! Ótrúlegt hvað tíminn líður!! Spennan á heimilinu magnast en sú stutta hefur að mestu haldið ró sinni enda enn rúm vika í veisluna sjálfa.

Ætlunin er bjóða vinunum til veislu á innileikvelli hér stutt frá okkur þann 3. mars. Maron verður ekki heima um helgina og því var ákveðið að fresta um viku. Á morgun ætlum við þó að bjóða finnsku vinum okkar í lasagna og afmælisköku - mini afmælisveisla. Daman hefur líka óskað eftir morgunmat í rúmið - ég svara því til að hún verði þá að sofa lengur en ég....við sjáum til hvernig það mun ganga á afmælisdaginn.

Lífið gengur annars sinn vanagang hérna megin. Fyrsta próf annarinnar á föstudaginn gekk ágætlega. Mín er guðslifandifegin að vera laus við bókfærsluna í bili - nýtt viðfangsefni er þjóðhagfræði sem leggst alveg ljómandi vel í mig - enda nátengt mannfræði ef maður pælir í því.

Hátíðardagarnir undanfarið hafa að mestu farið fram hjá okkur ...enda erfitt að muna eftir þeim þegar kaupmenn troða þeim ekki stanslaust framan í mann í formi auglýsinga. Bóndinn gleymdi konudeginum (skamm skamm) ...en ég hafði nú ekki tækifæri til að fara í fýlu því ég gleymdi honum sjálf! Bolludaginn vissum við ekki um fyrr en á þriðjudagsmorgni. Ég fékk nú smá móral yfir því enda er Thelma Kristín búin að spyrja mig í margar vikur hvenær hann væri og ég ætlaði mér að fylgjast með því. Við löguðum því sannleikann aðeins að okkar aðstæðum og bökuðum bollur í gær (ekki segja dóttur minni að bolludagur sé alltaf á mánudegi!). Baksturinn gekk svona líka ljómandi vel og bollurnar runnu ljúflega niður eftir að við höfum grillað fisk með kollega hans Marons. Ástralinn var nú ekki alveg að skilja þessa hefð hjá okkur: "Bíddu aðeins, - lemjið þið mömmur ykkar með priki og fáið þetta í staðinn??"....sagði gaurinn auðvitað forviða og benti á bollurnar! Ekki alveg að fatta þetta!

Það þýðir auðvitað lítið að halda upp á sprengidag þegar ekkert er saltkjötið (hefði kannski átt að byrja að hugsa um þetta um jólin!) og öskudagshefðirnar verða frekar kjánalegar þegar aðeins eitt barn tekur þátt...svo við höfum haldið okkur til hlés undanfarna daga.

Við mæðgur þurftum reyndar að heimsækja lækninn fyrr í dag því Thelma Kristín fékk eitthvað í augað á leikvellinum eftir skóla. Þrátt fyrir mikla leit og þráláta skolun náði ég ekki aðskotahlutnum úr (enda sást ekkert í auganu) og við þurftum aðstoð læknis. Hann setti dropa í augað til að deyfa og heldur að hann hafi náð einhverju drasli innan af augnlokinu. Þar sem augað er enn dofið getur daman ekki enn sagt til um hvort sársaukinn er horfinn en við vonum hið besta. Þetta lítur vel út eins og er.

Jæja, vilda bara setja inn nokkrar línur áður en stóri dagurinn rennur upp. Best að hjálpa 5 ára dömunni í rúmið í síðasta sinn......sjá ekki sex ára börn örugglega um þetta sjálf?